Recreatief gebruik van lachgas is tot minstens een uur na inademing meetbaar in ademlucht en bloed. Dit blijkt uit onderzoek van de Universiteit Maastricht, in samenwerking met TNO en het LUMC. In de praktijk is het echter nog moeilijk om lachgas te testen, omdat er geen gangbare testmethoden zijn. Onderzoekers werken wel aan de ontwikkeling van een ademtest om lachgasgebruik in het verkeer te kunnen controleren.